Δίστομο - Λίντιτσε - Οραντούρ συρ Γκλαν : Τα μαρτυρικά χωριά της 10ης Ιουνίου

    Λίγοι μήνες έμεναν μόνο για την απελευθέρωση, όταν στις 10 Ιουνίου 1944 το Δίστομο πυρπολήθηκε και 218 κάτοικοι (114 γυναίκες και 104 άνδρες) εκτελέστηκαν απάνθρωπα από τους άντρες των SS, ανάμεσά τους 45 παιδιά και 20 βρέφη.  

η καταστροφή του Διστόμου

    Αφορμή στάθηκε μια ενέδρα του ΕΛΑΣ που συνάντησαν σε κοντινή περιοχή κατά τη διάρκεια αντι-ανταρτικής επιχείρησης. Για τη σφαγή αυτή, όπως και στις περισσότερες ανάλογες περιπτώσεις στη χώρα μας, δεν πλήρωσε κανένας. Ο Fritz Lautenbach, ο οποίος είχε διατάξει τη σφαγή, έγραψε μια ψευδή αναφορά για τα γεγονότα. Εκεί υποστήριξε πως δέχτηκε πυρά και βλήματα όλμου μέσα από το Δίστομο, αλλά κι όταν ακόμα η αναφορά διαψεύτηκε από την ίδια τη γερμανική μυστική αστυνομία και η υπόθεση πήγε στο δικαστήριο, οι δικαστές δέχτηκαν ότι ο Lautenbach δεν έδρασε έτσι από άγνοια ή αμέλεια αλλά "από αίσθηση ευθύνης απέναντι στους άντρες του".

    Την ίδια ακριβώς ημέρα, στο χωριό Οραντούρ-συρ-Γκλαν, διαπράχτηκε η μεγαλύτερη σφαγή του Β' Παγκοσμίου σε όλη τη Γαλλία. 642 κάτοικοι του χωριού εκτελέστηκαν εκείνη την μέρα από τα SS, και πάλι σε αντίποινα για τη δράση ανταρτών.
Η δε βαρβαρότητα των SS ξεπερνά την πιο αρρωστημένη φαντασία. Τα γυναικόπαιδα, 350 άτομα,  συγκεντρώθηκαν στην εκκλησία του χωριού, μέσα στην οποία πετάξανε καπνογόνα και χειροβομβίδες. Στο τέλος η εκκλησία πυρπολήθηκε με αποτέλεσμα να βρουν φρικτό θάνατο όλοι όσοι βρίσκονταν, μέσα με εξαίρεση μια γυναίκα που κατάφερε να ξεφύγει.
Οι άντρες του χωριού δεν είχαν καλύτερη τύχη. Οδηγήθηκαν σε αχυρώνες όπου πυροβολήθηκαν στα πόδια και μετά κάηκαν ζωντανοί από τα ανθρωπόμορφα κτήνη. Η Οραντούρ-Σουρ-Γκλαν διατηρείται ως σήμερα στην κατάσταση που την άφησαν οι γερμανοί ως μνημείο.

η Οραντούρ-συρ-Γκλαν σήμερα

    Δυο χρόνια νωρίτερα το 1942, το χωριό Λίντιτσε (Βοημία- σημερινή Τσεχία) καταστράφηκε ολοσχερώς σε αντίποινα για την δολοφονία του νο2 των SS και εμπνευστή του ολοκαυτώματος, Ράινχαρντ Χάιντριχ.
Κατ'εντολή του Χίτλερ και με την ψευδή κατηγορία ότι οι εκτελεστές του Χάιντριχ είχαν βρει βοήθεια στο χωριό Λίντιτσε, η υπηρεσία ασφαλείας των SS προέβη στην εκτέλεση όλων των αντρών του χωριού άνω των 15 ετών, συνολικά 173 άτομα. Οι γυναίκες εστάλησαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης όπου εργάστηκαν σε καταναγκαστικά έργα σε άθλιες συνθήκες. Οι έγκυες υποχρεώθηκαν σε άμβλωση και κατέληξαν επίσης σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. 6 παιδιά που θεωρήθηκαν φυλετικά κατάλληλα, "γερμανοποιήθηκαν" και "υιοθετήθηκαν" από οικογένειες μελών των SS. Τα υπόλοιπα έζησαν τον φρικτό θάνατο στους θαλάμους αερίων του Κέλμνο.

μνημείο για τα παιδιά του Λίντιτσε

    Το να λέμε ότι αυτή η μέρα "δεν πρέπει να ξεχαστεί", η "μαύρη επέτειος" και άλλα τέτοια έχει γίνει κλισέ. Κι όσο απομακρυνόμαστε χρονικά από τα γεγονότα και οι μνήμες σβήνουν, τόσο πιο τετριμμένα ακούγονται όλα αυτά.

Κι όμως δεν πρόκειται περί κλισέ. Όλα αυτά έγιναν, είχαν ένα τεράστιο κόστος σε ανθρώπινες ζωές, σε ανθρώπινο πόνο, σε αγωνία και σε κλάμα. Το καθήκον μας, σαν άνθρωποι πρώτα, αλλά και σαν δημοκρατικοί πολίτες, είναι να επαγρυπνούμε και να μην επιτρέψουμε να συμβούν ποτέ ξανά. Κι αυτό δεν είναι κλισέ, είναι μια ιερή υποχρέωση που θα παραμένει πάντα επίκαιρη.