B&W in Varanasi

Long time no see...

Thought I'd return to posting with some older B&W shots from Varanasi, India. Hope you like them.

Some words on Varanasi:
Varanasi is in a very special city. One of, if not THE oldest continuously inhabited place on the planet, it feels frozen in time, different than any other place you will ever visit.
It's a very unfriendly city and it's a big challenge to walk its alleys and get to know the place.
Still, it's a strangely magnetic place, I've visited India 3 times, and on all trips I had to visit Varanasi and spend a few days. Being there is a unique experience, I can only compare it with taking drugs, and not necessarily having a good trip.
Of course Varanasi is an extremely well photographed place. Visit any bookstore in the world and you're guranteed to find an album or two about this hellhole.
For dedicated photographers, unlike me, Varanasi is an ultimate photographic destination.
For me, taking pictures in this place was not a priority. I've always felt that putting a camera between you and the world around you, distances you from it quite a bit.
Being in Varanasi I just wanted to walk around the city with minimal gear, minimal money, minimal things to do. I've shot less than 10 rolls of film there and have only scanned a handful of frames, because nothing seems to capture the real feeling.
Here are some of those frames in no particular order, just some I like.
All of them are from my second trip, in 2009, shot with my Zeiss ZM and the Sonnar C 50/1,5 lens.

Μια μέρα στην Bodh Gaya - A day in Bodh Gaya

[for english, scroll down]

Μακριά από το τουριστικό κύκλωμα και έξω από τις λίστες με τα τουριστικά hot-spots της Ινδίας υπάρχει ένας τόπος που στάθηκε μάρτυρας σε ένα γεγονός που έμελλε να αλλάξει την ιστορία ολόκληρης της Ασίας. Μέσα στις εύφορες κοιλάδες της λεκάνης του Γάγγη, κάτω από ένα δέντρο μπόντι, ο Βούδας διαλογίστηκε για τρία μερόνυχτα. Ήταν εκεί που έφτασε στην φώτιση και τη διόραση. Αφυπνίστηκε δηλαδή στην πραγματική αλήθεια και βρήκε τις απαντήσεις στα ερωτήματα που τον βασάνιζαν. Λίγες βδομάδες μετά θα κατέληγε βορειοδυτικά, στο Sarnath όπου και δίδαξε για πρώτη φορά τον βουδισμό και το οκτάπτυχο μονοπάτι.

Σήμερα ο τόπος αυτός είναι ο σημαντικότερος από τους τέσσερις αγίους τόπους του βουδισμού. Καθημερινά, χιλιάδες άνθρωποι από όλο τον πλανήτη έρχονται εδώ για να προσκυνήσουν και να διαλογιστούν στον τόπο της φώτισης του μεγάλου διδασκάλου. Κέντρο της λατρείας τους, ο ναός Mahabodhi που κατασκευάστηκε τον 1ο π.Χ. Αιώνα, τελειοποιήθηκε γύρω στο 400 μ.Χ.  και μετά από μια μακρά περίοδο παρακμής, ανακατασκευάστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα από Βρετανούς αρχαιολόγους. Αρχαιολογικός χώρος και τόπος λατρείας ταυτόχρονα, το σύμπλεγμα των ναών της Bodh Gaya, έχει μια μοναδική αύρα και μια σπάνια ομορφιά και γαλήνη.

What is Bodh Gaya?
Bodh Gaya is the most important of the main four pilgrimage sites related to the life of the Buddha. It is a Unesco world heritage site since 2002 and one of the most iteresting places to visit in this part of the country.
According to Buddhist tradition, it was in Bodh Gaya some 2500 years ago, that Buddha sat in meditation under a Bodhi tree (Ficus Religiosa). After three days and nights he was enlightened, and soon thereafter he went to Sarnath where he started preaching his teachings.

Το σύμπλεγμα του ναού:

Ο ναός Mahabodhi είναι κατασκευασμένος από τούβλα και θεωρείται η παλαιότερη ίσως κατασκευή αυτού του είδους που σώζεται στην ανατολική Ινδία. Η επιρροή του στην Ινδική αρχιτεκτονική και η ιστορική του σημασία αναγνωρίστηκε από την UNESCO με την ανάδειξη του σε μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς, το 2002. Ο κεντρικός πύργος έχει ύψος 55 μέτρα και περιστοιχίζεται από 4 μικρότερους, του ίδιου ρυθμού. Οι τέσσερις πλευρές του ναού είναι διακοσμημένες με περίτεχνα ανάγλυφα, τα παλαιότερα εκ των οποίων χρονολογούνται στο 150 π.Χ. Μερικά από τα πρώιμα ανάγλυφα δείχνουν την ινδουιστική θεά Λάξμι να λούζεται από ελέφαντες και τον θεό Σουρία πάνω στο άρμα του ενώ τα νεότερα παρουσιάζουν αετούς και λουλούδια λωτού. Η ομορφιά τους και η αρμονία των μορφών τους μαγεύουν τους επισκέπτες.

Ακριβώς δίπλα στον ναό βρίσκεται το πραγματικά γιγαντιαίο ιερό δέντρο bodhi. Δεν πρόκειται όμως για το ίδιο δέντρο κάτω από το οποίο φωτίστηκε ο Βούδας, μα για ένα κλώνο του. Τον τρίτο προ χριστού αιώνα μια φύτρα από το αρχικό δέντρο μεταφυτεύθηκε στην Σρι Λάνκα, κι όταν μετά από χρόνια αποφασίστηκε η κατασκευή του ναού, κανένας δεν θυμόταν ποιό ακριβώς δέντρο ήταν το πρωτότυπο, οπότε μια φύτρα από τον κλώνο της Σρι Λάνκα μεταφυτεύθηκε πίσω στην Ινδία, και σήμερα, δύο χιλιάδες χρόνια μετά υψώνεται επιβλητικό ένα δέντρο πανομοιότυπο με το αρχικό.

Κάτω από το δέντρο bodhi, πιστοί και μοναχοί προσεύχονται από το ξημέρωμα μέχρι το ηλιοβασίλεμα, καθημερινά όλο τον χρόνο. Προερχόμενοι από όλες τις χώρες της Ασίας, οι προσκυνητές άλλοτε γονατίζουν, άλλοτε παίρνουν στάση διαλογισμού και άλλες φορές προσεύχονται γυρνώντας γύρω από τον ναό και ψέλνοντας ύμνους. Το πολύχρωμο πλήθος δίνει μια μοναδική αύρα στον ναό. Οι στολισμοί και οι αφιερώσεις δημιουργούν μια λαμπρή και γιορτινή εικόνα.

Γύρω από τον ναό υπάρχουν δεκάδες στούπες (βουδιστικοί τύμβοι), αλλά και πολλά μικρά ιερά αφιερωμένα στην βουδιστική λατρεία. Λίγο μακρύτερα βρίσκεται μια στέρνα με μεγάλη λατρευτική σημασία καθώς κι ένας κήπος διαλογισμού όπου απαγορεύεται αυστηρά κάθε ομιλία! Έξω από το σύμπλεγμα του ναού, υπάρχουν μοναστήρια από 10 βουδιστικές χώρες, καθένα από αυτά χτισμένα στον τυπικό ρυθμό της χώρας προέλευσης του.

The Mahabodhi temple:

The temple complex is not particularly big. It consists of three areas. The main area is the temple, located in the centre and surrounded by small stupas and engraved rocks. Behind the temple is the Sri Maha Bodhi, which by the way is not the original tree but a cousin.
This has happened because the original tree was lost, and they had to bring back and plant a branch of the Bodhi tree located in Sri Lanka, which was planted in 288 BC, using a branch of the original Bodhi tree (which is now lost).

The tree is gigantic, and it's always surrounded by praying monks and other pilgrims. This tree and its worship is by my opinion the most important reason to visit Bodh Gaya. Apart from that, the temple itself and the town are less interesting than other places of worship around India (especially the South), but have an amazing aura and you can definitely spend some hours browsing around.
In the small alleys extending in squares around the temple and the tree, you can see people of all ages and ethnicities, praying for many hours and in all kinds of different postures.
The other areas of the complex are a lake, full of hungry catfish fed by the occasional Indian family visiting the temple, and a garden used for meditation.

Διαμονή, φαγητό, διασκέδαση πρόσβαση

Ο οικισμός γύρω από το σύμπλεγμα δεν εμφανίζει δυστυχώς κανένα ενδιαφέρον. Πρόκειται για μια παραγκούπολη γεμάτη μικρομάγαζα και ζητιάνους.

Τα ξενοδοχεία είναι πολύ βασικά και σε καμία περίπτωση δεν αγγίζουν τα ευρωπαϊκά στάνταρ. Το Taj Darbar και το Royal Residency ήταν τα δύο καλύτερα όταν επισκέφτηκα την περιοχή.

Όσον αφορά το φαγητό τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα, και προτείνω την κουζίνα του Royal Residency, διαφορετικά υπάρχουν πολλά μικρά τοπικά εστιατόρια που σερβίρουν νόστιμα, πολύ βασικά γεύματα σε καλές τιμές.

Διασκέδαση στην πόλη δεν υπάρχει. Με μεγάλη τύχη θα βρείτε μπύρες σε κάποια μαγαζιά και εστιατόρια, ενώ μετά το ηλιοβασίλεμα ελάχιστοι άνθρωποι κυκλοφορούν έξω.

Η πρόσβαση γίνεται από το αεροδρόμιο της Gaya, πέντε χιλιόμετρα βορειότερα, ενώ ο κοντινότερος σιδηροδρομικός σταθμός βρίσκεται στην πόλη Gaya, 20 λεπτά απόσταση με το ταξί. Σιδηροδρομικές συνδέσεις υπάρχουν πάρα πολλές καθώς η πόλη βρίσκεται πάνω στον σιδηροδρομικό άξονα Δελχί-Καλκούτα.

Εντυπώσεις...

Πέρασα μια ολόκληρη μέρα κάτω απ'τα κλαδιά του δέντρου Μπόντι και γύρω από τις στούπες του ναού. Προσκυνητές πηγαινοέρχονταν ολημερίς, ενώ πολλές φορές έβλεπες τον ίδιο άνθρωπο να διαλογίζεται και να προσεύχεται για ώρες ακίνητος.
Υπάρχει μια πολύ ιδιαίτερη ατμόσφαιρα σε αυτό το ναό, μια αύρα που σε μαγεύει. Πολύ λίγοι τόποι λατρείας παγκοσμίως είναι τόσο γαλήνιοι όντας τόσο πολυσύχναστοι.
Κατά τα άλλα, αν εξαιρέσουμε το σύμπλεγμα του ναού, δεν υπάρχει τίποτα άλλο που να έχει κάποιο ενδιαφέρον σε αυτό το χωριουδάκι και η πρόταση μου είναι, αν ποτέ επισκεφτείτε αυτό τον τόπο, που πολύ λίγοι Έλληνες φτάνουν, να μην αφιερώσετε παραπάνω από μια μέρα σε αυτή την επίσκεψη.

Τέλος, αν είστε τυχεροί, μπορεί να πιάσετε ένα φύλλο την ώρα που πέφτει από το ιερό δέντρο, ένα ζωντανό κομμάτι του. Εγώ ακόμα έχω το δικό μου, ένα απο τα αγαπημένα μου σουβενίρ :)

Final Impression...

I spent a full day around the temple and the bodhi tree. The pilgrims kept flocking in and out of the complex, praying for hours and meditating. There is a very special atmosphere around the temple, an aura that captivates you. Very few places of worship are as peaceful as the Mahabodhi temple.
On the other hand, once you get out of the temple there is not one single thing worth staying for.
Generally I suggest visiting the temple but it's better if you arrive in the morning and leave after sunset.

If you are lucky, you may catch a falling leaf, a part of the bodhi tree. I still got mine, one of my favorite souvenirs ever!

Βολτίτσα με την Olympus Trip 35

Υπάρχει καλύτερος τρόπος να δοκιμάσεις μια μηχανή που λέγεται "Trip" απ'το να την βγάλεις για μια εκδρομή; Σίγουρα όχι!

Έτσι το περασμένο Σάββατο πέρασα στην νεοαποκτηθείσα μου Olympus ένα Kodak BW400CN και την πήρα μαζί μου στην Πελοπόννησο για μερικές ώρες ξεγνοιασιάς στα όμορφα βουνά και τις λίμνες της Κορινθίας.

Τι ζητάω από μια μηχανή για εκδρομές; Να είναι όσο γίνεται πιο μικρή, εύχρηστη, όμορφη και αποτελεσματική.
Θέλω να αποδίδει ωραία στα πορτραίτα αλλά να είναι και λίγο ευρυγώνια για να βγάζω τοπία και γενική ταξιδιωτική φωτογραφία.

Θέλω να είναι πολύ φτηνή και ανθεκτική, να μη με νοιάζει να την πετάω στο πορτ μπαγκάζ και να μην φοβάμαι μην την χάσω. Θέλω να μην με απασχολεί με πολλά πολλά- για σοβαρή φωτογραφία θα χρησιμοποιήσω μια άλλη μηχανή με περισσότερες δυνατότητες- αλλά θέλω σούπερ φωτομέτρηση σε όλες τις συνθήκες και πλήρως αυτόματη λειτουργία, γιατί είμαι εκδρομή και δεν με νοιάζει τίποτα.

Θέλω μια μηχανή που να μην χρειάζεται ΠΟΤΕ μπαταρίες. Αλλά ταυτόχρονα μια μηχανή που τα κλικ που μου αρέσουν θα έχουν αρκετή ποιότητα ωστε να τα τυπώσω στο 40Χ30 και να βγάζουν μάτι. Ακόμα θέλω μια μηχανή, που όταν σημαδεύω τους φίλους μου θα τους κάνει να χαμογελούν και όχι να κατσουφιάζουν....

Τέλος, θέλω μια μηχανή με χαρακτήρα, να την γουστάρω και να μου κάνει τα χατίρια, να είναι εύκολη, πάντα διαθέσιμη, χωρίς όμως να είναι κοινή...

Θέλω μια Olympus Trip 35!

ΥΓ μείνετε συντονισμένοι για την video-παρουσίαση της θρυλικής compact.

ΥΓ2 Ευχαριστώ τα μοντέλα μου, Γιάννη, Εύα και Πόνυ 

Leica III - video-παρουσίαση

Καλώς ήλθατε στο blog μου!

Τις επόμενες μέρες θα παρουσιάσω μια σειρά από φωτογραφίες που θα τραβήξω με την Leica IIIb.
Για να πάρετε μια γεύση από τη μηχανή και να δείτε πως ακριβώς λειτουργεί, ρίξτε μια ματιά σε αυτό το video που ετοίμασα:

The Pushkar Fair, through the Zeiss Sonnar C 50/1,5

{Scroll down for English}

Πριν 9 χρόνια αγόρασα μια ολοκαίνουρια Zeiss Ikon ZM με τον Sonnar C 50/1,5

Ήταν η μηχανή που θα "σκότωνε" την Leica M7, η τηλεμετρική που όλοι περίμεναν, με μια ολοκαίνουρια σειρά φακών. Στην Μπανγκοκ του 2008 και με το 1 ευρώ να αγοράζει 1,6 δολλάρια, αγόρασα το κιτ για περίπου 1000€...
Ένα χρόνο αργότερα, πήρα αυτή τη μηχανή στην πανήγυρη του Pushkar, στο Rajasthan της Ινδίας. Τράβηξα φωτογραφίες της γιορτής, ή ακόμα καλύτερα των ανθρώπων που συνοστίζονταν σε αυτό το ερημικό τοπίο. Χρησιμοποίησα το αγαπημένο μου Kodak 400 TriX και το εμφάνισα στο σπίτι με D76. Αρκετά χρόνια αργότερα, εξέθεσα αρκετές από αυτές τις φωτογραφίες στο Booze. Κάποιες υπάρχουν ακόμα στο λογαριασμό μου του flickr, αλλά είπα να μαζέψω κι εδώ μια επιλογή.
Πρόκειται για φωτογραφίες τραβηγμένες σε ονειρικές συνθήκες:
- Να είσαι 24 ετών
- Να έχεις μια απίθανη φωτογραφική μηχανή με ένα φακό όνειρο
- Να ταξιδεύεις ολομόναχος στην Ινδία επί ένα μήνα.

Σχετικά με τον φακό: Ο Sonnar 50/1,5 είναι πολύ ιδιαίτερος φακός. Έχει παλιομοδίτικο γράψιμο τέρμα ανοιχτός, χωρίς όμως όλα τα flares και τις θολούρες των παλιών φακών (πχ Summarit 50/1.5).
Όσο κλείνεις το διάφραγμα γίνεται πιο μοντέρνος με πολύ οξύ γράψιμο πάνω από το f4,0 και έντονο κοντράστ σε όλο το φάσμα. Μαζί με τον Voigtlaender 40/1,4 ανήκουν σε μια ξεχωριστή κατηγορία φακών με κλασικό γράψιμο, όμορφο μποκέ και παλιομοδίτικα χαρακτηριστικά.

...and in English:

9 years ago, I bought a brand new Zeiss Ikon ZM with the Sonnar C 50/1,5.
It was said to be the Leica M7 killer, the rangefinder everybody was waiting for, with a whole new lens series. This was in the days of the really cheap dollar for us euro-people, and I bought the kit in Bangkok for around 1000 €, or 1550$ in 2008 exchange rates.
Then, a year later, I took this camera to India and shot the Pushkar fair. Or, if you prefer, the people of the Pushkar fair. I used my all-time-favorite Kodak TX-400 and D76 to develop it.
I later exhibited most of these photos in the "Booze" bar, in Athens. Some of them are still in my flickr, but here's a good selection of photos, shot in dream-like conditions.
- Being 24 years old
- Using an amazing camera with a dream of a lens
- Spending a month in India, alone.

Regarding the lens: The Sonnar 50/1,5 is a unique lens. It has an old fashioned style wide open, without the flares and fogs of the older lenses (such as the Summarit 50/1,5).
When stepping down the apperture, it becomes more modern, with excellent sharpness and beautiful contrast. This lens, together with the Voigtlander 40/1,4 belong to a unique category of lenses, with classic rendering, beautiful bokeh and old fashioned character.

Rolleiflex 3.5F portraits

{for english scroll down}

Είναι η Rolleiflex 3.5F καλή για πορτραίτα;
Σίγουρα δεν μπορεί να εστιάσει και πολύ κοντά, μετά είναι και η παράλλαξη των διοπτικών- διορθωμένη σε αυτό το μοντέλο - , άσε που είναι f3.5 και συνεπώς δεν έχει και τόοοοσο λεπτό βάθος πεδίου. Τέλος είναι εστιακού βάθους 75mm, μ'άλλα λόγια νορμάλ, κι όλοι ξέρουμε ότι για καλά πορτραίτα χρειάζεται τηλεφακός.
ΑΛΛΑ, αν μια τέτοια μηχανή είναι η καθημερινή σου μηχανή, ενίοτε θα χρειαστεί να τραβήξεις και πορτραίτα.
Και αδερφάκι μου, βγαίνουν πολύ καλά.

Όλες οι φωτογραφίες με μια 3,5F whiteface με Planar.

Τί βλέπω; Απίστευτη οξύτητα. Υπέροχο κοντράστ. Μαγική Πλαστικότητα. Πολύ γλυκιά μετάβαση στις περιοχές εκτός εστίασης και όμορφο, απαλό μποκέ. Αυτός ο φακός επάξια θεωρείται ένας από τους καλύτερους φακούς όλων των εποχών σε οποιοδήποτε σύστημα.


Is the Rolleiflex 3.5F a good camera for portraits?
Sure it can't focus very close, then you've got the TLR parallax-corrected in this model-, plus it's a 3.5 so the depth of field is a little thicker. Then it's an 75mm lens, so not really a portrait lens.
BUT, if you use it as your everyday camera, eventually you'll have to shoot some portraits.
And, boy, do they look good...

All photos taken with the Planar 3.5F whiteface.

What I see? Incredible sharpness. Amazing contrast. Magical plasticity. Very sweet transition to out of focus areas and beautiful, soft bokeh. This lens is considered one of the best lenses of all times, regardless of system, and by me, this opinion is justified.

Yashica Electro 35

Yπάρχει λόγος που η Electro 35 είναι κλασικό μηχανάκι;
Βεβαίως και υπάρχει. Είναι μια εξαιρετική μηχανή που έχει αντέξει στη δοκιμασία του χρόνου.Αξιόπιστη μηχανή με φακό διαμάντι. Πολύ sharp σε όλες τις συνθήκες και γενικά εύκολη στη χρήση της.
Το τηλέμετρο της δεν έχει την ευκρίνεια μιας Leica αλλά δεν απογοητεύει κιόλας.
Η μπαταρία της δεν βγαίνει πια, αλλά παίρνει καινούριες μπαταρίες με χρήση ενός adaptor που προμηθεύτηκα σε γνωστό service φωτογραφικών της Αθήνας.
Ακόμα, όπως σε όλες τις μηχανές της κλάσης της, το κλείστρο είναι εξαιρετικά αθόρυβο.

Στα μείον της, όπως για πολλές μηχανές της τάξης της, η έλλειψη χειροκίνητης έκθεσης και ένδειξης φωτόμετρου, καθώς και η αποκλειστικά ambient φωτομέτρηση - η οποία όμως είναι πολύ καλή. Η συντήρηση της είναι επίσης ένα θέμα με το γνωστό pad of death και άλλα ηλεκτρονικά προβλήματα, οπότε αν έχετε μια τέτοια μηχανή, ή σκοπεύετε να αγοράσετε μία, σας προτείνω ανεπιφύλακτα να την ελέγξει ένας τεχνικός πριν αρχίσετε να την χρησιμοποιείτε.Τέλος, ο όγκος της και το βάρος της, είναι παρόμοια με μιας SLR, οπότε αν ψάχνετε για μια ελαφριά τηλεμετρική, η Yashica μάλλον δεν κάνει.

Μερικά δείγματα:
Στο flickr και άλλα site, υπάρχουν μπόλικα δείγματα του τί κάνει αυτή η μηχανή, αλλά βάζω και δυο δικές μου φωτογραφίες, σαν δείγματα.

Το Superia 200 δεν είναι το συνήθως φιλμ της επιλογής μου αλλά για το μουντό φθινοπωρινό Como δεν είναι κακό.

Ένα ακόμα καρέ, με τους φίλους μου, εμφανώς υποφωτισμένο, κρατάει όμως πληροφορία και είναι μια καλή ένδειξη του τί κάνει η μηχανή με ταχύτητα 1/30 στο f1,7.

Σε σχέση με άλλες αντίστοιχες μηχανές:
Ποιές είναι αλήθεια οι αντίστοιχες μηχανές; Αυτή η μηχανή μου κόστισε 80 ευρώ σε άριστη κατάσταση, συμπεριλαμβανομένου του service και του προσαρμογέα της μπαταρίας.
Οι δύο τηλεμετρικές που ανταγωνίζονται την Electro 35 είναι η Olympus XA και η Canonet.
H electro είναι μεγαλύτερη κι απ τις δύο. Έχει πολύ καλύτερο σκόπευτρο και τηλέμετρο από την ΧΑ και οριακά καλύτερο από την Canonet.
Εμφανισιακά είναι πολύ ωραιότερη από την ΧΑ και πολύ κοντά στην Canonet.
O φακός της είναι ο λιγότερο ευρύς από τις άλλες δύο, πράγμα που την καθιστά ίσως λίγο πιο αποτελεσματική στα πορτρέτα, με μειονέκτημα όμως στη φωτογραφία δρόμου και το τοπίο.
Από άποψη οξύτητας οι φακοί και των τριών μηχανών είναι περίπου στο ίδιο επίπεδο, και η ευκολία χρήσης μάλλον ευνοεί την Electro.

Συμπέρασμα:
Η Electro 35 είναι μια εξαιρετική φωτογραφική μηχανή στην χαμηλότερη κατηγορία από άποψη κόστους.
Δεν θα δυσκολέψει έναν νέο φωτογράφο, και δεν θα απογοητεύσει τον πιο έμπειρο χομπίστα.
Ο όγκος και το βάρος της είναι για εμένα το μεγαλύτερο μειονέκτημα της.
Η εξαιρετική σχέση ποιότητας τιμής και η εμφάνιση της τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα της.