Έχω αρκετό καιρό να γράψω στο blog.
Η πατρότητα δεν αφήνει αρκετό χρόνο για τέτοιες ασχολίες, δυστυχώς.
Χτες το απόγευμα πήρα μια διαφορετική φωτογραφική μηχανή (το κινητό μου) και τράβηξα λίγο φωτορεπορτάζ για να καμαρώσουμε όλοι μαζί την εξαιρετική κατάσταση των πεζοδρομίων στον Χολαργό.
Όλες οι φωτογραφίες που ακολουθούν τραβήχτηκαν πάνω στην εξής διαδρομή, μήκους 500 μέτρων:
Ξεκινάμε από την οδό Κλειούς.
Εδώ έχουμε ένα εξαιρετικά στενό πεζοδρόμιο με πολλά διαφορετικά πλακάκια που φυσικά καταλήγει σε μια χορταριασμένη νερατζιά που κλείνει τελείως τον δρόμο. Το παρατηρητικό μάτι θα δει ότι στο απέναντι πεζοδρόμιο, παρτέρι πολυκατοικίας κόβει επίσης το πεζοδρόμιο στα δυο. Μοναδική λύση το καρότσι στην άσφαλτο.
Λίγο παρακάτω το πεζοδρόμιο διακόπτεται και πάλι από νερατζιά, πινακίδα σήμανσης, ενώ παρακάτω έχουμε μια τάφρο (κάποτε υπήρχε δέντρο εδώ) και μια ελιά η οποία επίσης κόβει το πεζοδρόμιο στα δύο.
Συνεχίζουμε στο οδόστρωμα με ένα ακόμη κομμένο δέντρο και την απαραίτητη κακοτεχνία.
Σε αυτό το σημείο αποφάσισα να αλλάξω δρόμο και κατέβηκα για ένα στενό την Σαρανταπόρου. Εδώ το πεζοδρόμιο είναι φαρδύτερο οπότε χωράει και τα μπάζα των περιοίκων.
Έστριψα πάλι προς οδό Αναστάσεως από την Κατσιμπίρη αυτή τη φορά.
Εδώ το πεζοδρόμιο έχει διαλύσει τελείως, ενώ τα τσιμεντένια εμπόδια που θυμίζουν τοπογραφικά σημεία της Γ.Υ.Σ. διέλυσαν γρήγορα κάθε ελπίδα να κινηθούμε με το καρότσι σε αυτό το πεζοδρόμιο.
Να σημειώσω εδώ, ότι όπως και στις προηγούμενες περιπτώσεις η απέναντι πλευρά του πεζοδρομίο είναι επίσης απροσπέλαστη, από δέντρα, κάδους και άλλα ενδιαφέροντα εμπόδια.
Κατσιμπίρη και Αγ.Ιωάννη Θεολόγου:
Αυτό είναι ένα νέο είδος εμποδίου, τα κλαδιά από κάποιον φοίνικα που ομορφαίνουν την βόλτα μας.
Απογοητευμένος και από την οδό Κατσιμπίρη αποφάσισα να κατηφορίσουμε την Αγ. Ιωάννη Θεολόγου για να πιάσουμε την Αρτέμιδος ένα στενό κάτω.
Η Θεολόγου όμως είχε νέες προκλήσεις.
Εδώ δεν έχουν θέση ούτε τα παιδικά καροτσάκια ούτε οι άνθρωποι με προβλήματα κινητικότητας. Εδώ παρκάρουμε.
Λίγο πριν φτάσουμε στην Αρτέμιδος ζήσαμε και το δράμα του άπορου εργολάβου που δεν του έφτασαν οι πλάκες για να ολοκληρώσει το πεζοδρόμιο και δεν μπόρεσε ούτε τα καλώδια της οικοδομής να κρύψει. Το πεύκο και η πινακίδα συμπληρώνουν το αδιέξοδο.
Η Αρτέμιδος μας επιφύλασσε νέες εκπλήξεις.
Με τον φόβο μην ενοχλήσουμε τα άγρια ζώα που πιθανόν έχουν κάνει φωλιά σε αυτή τη στίβα από ξερόχορτα, περάσαμε ξανά στο απέναντι πεζοδρόμιο.
Δυστυχώς ούτε εδώ σταθήκαμε τυχεροί. Το πεζοδρόμιο είναι πολύ στενό, ένα τοιχίο διακόπτει το μισό ενώ μια κολώνα της ΔΕΗ και ένα ακόμη δέντρο ολοκληρώνουν το εμπόδιο.
Φτάνοντας τελικά στην οδό Αναστάσεως, συναντήσαμε την γνώριμη από το μακρινό παρελθόν εικόνα μιας οικοδομής σε εξέλιξη.
Και κάπου εδώ φτάνοντας στην παιδική χαρά, κάτσαμε να πάρουμε δύο ανάσες και να ξεκουραστούμε μετά από αυτή την ειδική διαδρομή που παρά τη συντομία της μας δυσκόλεψε αρκετά.
Είναι φανερό ότι η διοίκηση αυτού του δήμου έχει αποτύχει ξεκάθαρα, σε όλους τους τομείς:
Στις επισκευές των πεζοδρομίων
Στην συγκομιδή των μπάζων και των χόρτων
Στην εξακρίβωση πολεοδομικών παραβάσεων
Στην καταπολέμηση της παρανομης στάθμευσης
Στην αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των πολιτών.
Πραγματικά δεν δικαιολογείται στο Χολαργό εν έτει 2018 να συναντά κανείς τόσες δυσκολίες σε μια απλή διαδρομή με καρότσι. Αν κάποιος θεωρεί την παρουσίαση μου μονόπλευρη και άδικη, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μου για να σας καταδείξω πόσο μεγάλα προβλήματα αντιμετωπίζουμε σαν κάτοικοι αυτής της γειτονιάς.
Αυτά από εμένα, ελπίζω αν κάποιος υπεύθυνος διαβάσει αυτές τις γραμμές να μου δώσει μια απάντηση γιατί αυτά τα χάλια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου